Veelgezicht Rome, dat meerdere millennia telt, is de meest mysterieuze stad in Italië, waar de pagina's van een historische roman tot leven komen. De eeuwenoude hoofdstad waar verleden, heden en toekomst harmonieus worden gecombineerd, verrast met een groot aantal unieke objecten die het tot een echt openluchtmuseum hebben gemaakt. Het historische en culturele erfgoed van de Eeuwige Stad is beschikbaar voor toeristen die een spannende reis naar de oudheid maken en kennis maken met de parel van Italië, die christelijke heiligdommen heeft bewaard.
Catacombe di Roma
Niet alleen orthodoxe pelgrims, maar ook alle vakantiegangers, die graag iets nieuws en onbekends willen ontdekken, zullen de wegen leiden naar de ondergrondse catacomben van Rome, een uitgebreid netwerk van tufsteenlabyrinten, in de muren waarvan nissen voor begrafenissen zijn uitgehouwen. Galerijen met meerdere niveaus die de ruimte onder de hoofdstad van het land omringen, ontstonden in het voorchristelijke tijdperk. Er zijn heidense, Saraceense en Joodse catacomben bekend, en in totaal hebben wetenschappers meer dan 60ondergrondse labyrinten en ongeveer 750 duizend crypten.
De meeste verschenen in het vroegchristelijke tijdperk en de allereerste galerijen werden gemaakt in 107 na Christus. De apostel Petrus en zijn discipelen vonden trouwe volgelingen onder mensen van verschillende sociale lagen. De vroege christenen van Rome werden vaak vervolgd omdat de keizer eiste dat alleen hij als een god zou worden erkend, en de aanhangers van de nieuwe religie de enige echte Christus vereerden.
Catacomben bedoeld voor begrafenissen
Vroeger geloofde men dat in de catacomben van Rome mensen verstopten die werden achtervolgd door de soldaten van de keizer, maar dit is niet zo: niemand woonde in de ondergrondse labyrinten, waar het altijd donker is, omdat dit is gewoon onmogelijk. Nadat ze de toorn van de heersers hadden ervaren, gebruikten de christenen voor de begrafenis van hun dierbaren, gescheiden van de heidenen, verlaten steengroeven of privébezittingen van de Romeinen die het nieuwe geloof aannamen. Met een veilig gevoel groeven ze doorgangen in de tufsteen en breidden ze de reeds bestaande gangen uit, waardoor een enorm netwerk van labyrinten ontstond van 2,5 tot 5 meter hoog. Het poreuze gesteente is vrij zacht, brokkelt gemakkelijk af en het is gemakkelijk om er een heel systeem van overgangen in te graven met een gewone schop of houweel.
Een paar feiten over de begrafenis in de galerijen
Aan beide zijden van de gangen hebben christenen meerlaagse nissen (locules) in de muren geslagen, waarin de lichamen van de doden werden geplaatst. Daarna werd een soort graftombe ommuurd met stenen platen. De dode medegelovigen werden gewassen, gezalfd met wierook,omdat de christenen de lichamen niet balsemden, wikkelden ze ze in een lijkwade en legden ze in een nis van de kerker, die ze bedekten met stenen of een plaat waarop de naam van de overledene en laconieke grafschriften waren gegraveerd. Vaak werd er een olielamp in de muur ingebouwd.
Inkepingen in smalle gangen werden uitgehouwen in verschillende lagen tot vijf meter hoog. In de ondergrondse gangen werden hokjes omgehakt - zijkamers, dit waren familiecrypten of begraafplaatsen van pausen en martelaren.
Het is merkwaardig dat de mensen die de ondergrondse galerijen uitgroeven en vervolgens de labyrinten in een bevredigende staat hielden, fossors werden genoemd en werden geleid door managers aangesteld door bisschoppen. Veel kerkers zijn naar hen vernoemd, bijvoorbeeld de catacomben van Callistus in Rome zijn vernoemd naar de protodeacon Callistus, die paus werd. Aan het begin van de 4e eeuw, toen het christendom tot officiële religie werd uitgeroepen, stopte alle vervolging van gelovigen en werden de kerkers die door hen waren gegraven erkend als officiële begraafplaatsen.
Vergeten kerkers openen
De catacomben van Rome werden beschouwd als een zeer belangrijk fenomeen in het leven van de hoofdstad van het land, maar na een eeuw raken de labyrinten in verval, omdat ze niet langer worden gebruikt voor de begrafenis van de doden. Honderdduizenden pelgrims stroomden naar de kerkers, die waren veranderd in heiligdommen van martelaren. Maar al snel worden de relikwieën, in opdracht van de Romeinse bisschoppen, verwijderd en overgebracht naar de stadskerken.
Beroofd van de overblijfselen van vereerde heiligen, werden de galerijen vergeten tot 1578, toende aanleg van de via Salaria-weg begint en de eerste begraafplaats wordt ontdekt. Dus werden de catacomben gevonden van Priscilla, een aristocraat die uit een adellijke en gerespecteerde familie kwam en een groot stuk grond bezat, waarop ondergrondse graven verschenen.
Grootschalige studie van de catacomben van heiligen in Rome vindt plaats in de 19e eeuw, en een grote bijdrage aan hun studie wordt geleverd door de Russische kunstenaar Reiman, die ongeveer honderd exemplaren schilderde van de fresco's die op de muren van de galerijen. Sinds 1929 is begonnen met het verzamelen en inventariseren van voorwerpen die in de tunnels zijn bewaard.
Catacombe di Priscilla
Het christelijke kerkersysteem is het meest uitgebreide van allemaal, en de oudste daarvan zijn de prachtig bewaard gebleven catacomben van Priscilla, die een echte sensatie werden. Ze vonden unieke voorbeelden van oude kunst: muurschilderingen met scènes uit het Nieuwe en Oude Testament, kleurrijke fresco's, met als hoofdpersoon de Goede Herder, een symbool van Jezus Christus. En een belangrijke attractie van de Romeinse catacomben is een kleine kamer met inscripties in het Grieks, waar banken voor begrafenisma altijden (Cappella Greca) waren geïnstalleerd.
Wetenschappers zijn vooral geïnteresseerd in een helder fresco uit de 2e eeuw, waarop een vrouw wordt afgebeeld in een heldere karmozijnrode jurk en een lichte sluier. Dit is de oudste afbeelding van een biddende heilige.
Je kunt in de ondergrondse labyrinten komen op: Via Salaria, 430, met stadsbussen nummer 86 of 92. Je moet uitstappen bij de h alte Piazza Crati en dan de borden volgen methet opschrift via Priscilla. Toegang tot alle kerkers is alleen mogelijk als onderdeel van een excursiegroep.
Catacombe di San Callisto
De catacomben van St. Callistus in Rome, die in de 2e eeuw verschenen, worden echter beschouwd als de grootste christelijke begrafenis. Ze strekken zich uit over 12 kilometer onder de Via Appia en vormen een labyrint van vier niveaus, dat de "stad van de doden" kan worden genoemd, omdat het zijn eigen straten, kruispunten en zelfs pleinen heeft. In de ondergrondse galerijen, die begraafplaatsen van verschillende tijdsperioden combineren, zijn archeologen nog steeds aan het werk en niet alle begrafenissen zijn toegankelijk voor bezoekers. In de loop van een lange geschiedenis hebben ongeveer 50 martelaren en 16 pausen hier hun laatste schuilplaats gevonden, en daarom worden de catacomben het belangrijkste monument van christelijke begraafplaatsen genoemd.
De meest populaire crypte is het graf van St. Cecilia (Santa Cecilia), waar muurfresco's en mozaïeken perfect bewaard zijn gebleven. Op het plein met de naam "Klein Vaticaan" zijn de Romeinse pausen en heilige martelaren begraven die de kerk leidden.
De ondergrondse begraafplaats, die werd ingericht door de diaken Kallistos, wordt erkend als de beroemdste catacomben van Rome. Hoe kom je bij Catacombe di San Callisto aan de Via Appia Antica, 110/126? Stadsbussen nummer 118 (u moet uitstappen bij de h alte met dezelfde naam) of 218 (het laatste punt van de Fosse Ardeatine-route) brengen u naar de historische site.
Catacombe di San Sebastiano
De meest betaalbare van alle undergroundgalerijen zijn de vier verdiepingen tellende catacomben van St. Sebastian. Gelegen aan: Via Appia Antica, 136, zijn ze veel slechter bewaard gebleven dan de rest. Er was eens dat heidenen hun geliefden in labyrinten begroeven en tegen het einde van de 2e eeuw werd de gewijde necropolis christelijk. Sint Sebastiaan, die keizer Diocletianus uitdaagde, stierf in 298 en na de begrafenis van zijn stoffelijk overschot kregen de voorheen naamloze catacomben van Rome hun huidige naam.
Hoe kom je in de unieke tunnels waar ooit religieuze bijeenkomsten werden gehouden tijdens de vervolging van christenen? Je kunt ze bereiken met stadsbussen op nummer 118 en 218, en je moet uitstappen bij de h alte Cecilia Metella.
Aantrekkelijke ondergrondse begraafplaatsen voor toeristen
Toeristen die de ondergrondse galerijen hebben bezocht, geven toe dat het voor hen moeilijk is om het hele scala aan gevoelens te beschrijven bij het zien van grafstenen die vele eeuwen geleden verschenen.
Sombere verlaten gangen, die altijd stil zijn, roepen gedachten op aan een naderende dood, maar de mysterieuze labyrinten die veel geheimen bewaren, trekken nog steeds bezoekers aan die van spanning houden. In de catacomben van het oude Rome, onaangetast door de moderniteit, zal iedereen de verre vroegchristelijke tijden aanraken.
