Planeet Aarde is enorm. Je zult niet overal zijn. Maar bizarre gebieden zijn soms heel dichtbij. En we weten er niets van. Over zo'n uniek voordeel in dit artikel.
Geen belastingen
Ervaren toeristen die de hele Krim hebben verkend, weten natuurlijk heel goed dat als je naar het uiterste westen gaat, je je op het schiereiland Tarkhankut bevindt. Dit is in feite het einde van de Krim. Het volgende is de zee. Vertaald uit het Krim-Tataars, betekent de naam "een plaats vrijgesteld van belastingen". Lange tijd (XV-XVIII eeuw) betaalde de bevolking van dit deel van de Krim inderdaad geen belasting. Zo werd het gezegd in de "tarkhan-brieven".
Er waren eens oude Griekse nederzettingen op het grondgebied van het Tarkhankut-schiereiland. Hier zijn nog sporen van.
Schoonste water en wilde rotsen
Als je wilt weten hoe de aarde er miljoenen jaren geleden uitzag, dan ben je hier. Het lijkt erop dat de beschaving een beetje verloren is gegaan en Tarkhankut (Krim) niet heeft bereikt. Dit is niet alleen een dunbevolkt gebied, er zijn hier ook altijd weinig reizigers. Maar er is geen kwaad zonder goed. Als gevolg hiervan was het mogelijk om de ongerepte schoonheid van Tarkhankutsky niet te bedervenschiereilanden. Tegenwoordig is het het schoonste deel van de kust van de Zwarte Zee.
De kaap met dezelfde naam is het punt waarachter verder naar het westen alleen de zee is. Het is namelijk een grote attractie. Zo helder water zie je namelijk nergens aan de kust. Als je hier ooit komt, vergeet dan niet je duikuitrusting of een masker en snorkel. U kunt de bewoners van de zee met eigen ogen zien. Of, tegen een kleine vergoeding, ervaren duikers je laten zien wat er op diepte gebeurt.
De zee is hier zo transparant dat er onderwaterfotografiewedstrijden worden gehouden.
Fantastisch mooie verticale kalkstenen kliffen in de buurt van het Tarkhankut-schiereiland, ze breken af in de buurt van de zee.
Filmplaats
Er is nog een attractie waar het Tarkhankut-schiereiland beroemd om is. Olenevka is een dorp in de buurt waar zulke schoonheden zijn dat veel filmmakers deze rotsen, grotten en baaien kozen voor hun geweldige opnamen.
Als je vanuit het dorp met de auto langs de zee rijdt (de weg is onverhard), dan ben je in een kwartier bij Cape Bolshoi Atlesh. En het panorama - als uit een soort van magie. De kliffen zijn hier sneeuwwit. Hun hoogte is maar liefst 40-60 meter. Achter zulke kleine baaien gingen schone gele stranden schuil. De zee en de lucht zelf zijn diepblauw. Grotten met grotten zijn zowel groen als wit. De kust slingert grillig in een boog.
Maar de schildpad is de naam van één rots. Niet ver van een ander. Daarin doorboorde de wind, samen met de golven, de Boog van enorme omvang. Ze is als een symbool van deze cape.
Ze leiden naar de Boogmetalen treden. De trap is recent gebouwd. Maar wie een andere ladder in dezelfde kalksteen heeft omgehakt, is onbekend. Maar het was daarlangs dat de heldin uit de film "Taman" naar de boot liep. Het werd gefilmd op basis van de roman van M. Yu. Lermontov. En in de buurt van de boog is er een ongewoon gevormde grot. Hij trok de aandacht van de makers van twee films tegelijk - Amphibian Man (1961) en Pirates of the 20th Century (1979).
Maar schoonheid is schoonheid, en over het algemeen zijn de rotsen van dit Tarkhankut-schiereiland erg verraderlijk voor degenen die op zee zijn. Het aantal schepen dat hier is gezonken is behoorlijk. Bijna zoals in de wateren van Kerch of Sebastopol. Lange tijd zijn alleen piraten en smokkelaars rustig gebleven in deze baaien. De hele kust is bezaaid met grotten, grotten, bizarre rotsblokken. Daar verstopten ze zich.
Er is een gigantische tunnel (98 m lang) op Cape Maly Atlesh. Dit is ook het "werk" van de golven. De hoogte is van 8,5 meter tot 10,7 (op verschillende punten). Het beneemt zelfs de meest wanhopige waaghalzen de adem. Dat is deze buitengewone natuurlijke structuur. De hoofdpersoon van de film "Pirates of the 20th century" baant zich een weg langs deze doorgang naar het eiland naar de piraten.
Kopje van liefde
We hebben je ervan overtuigd hoe ongewoon en aantrekkelijk het schiereiland Tarkhankut is? Vakanties hier zullen onvergetelijk zijn.
Dus je bent hier gekomen. Laat me je nog een advies geven. Zwem zeker in de baai met de originele naam "Bowl of Love". Het is ook een puur natuurlijk zwembad. De natuur zorgde ervoor om het te omringen met keien. En de naam wordt meteen duidelijk als je goed kijkt. De vijver heeft immers de vorm van een hart! Toegegeven, een hele grote…
Naar de bodem in de baai - zes meter. De Chasha is verbonden met de zee zelf door een relatief kleine onderwatertunnel. Ichthyander in de film ging precies zo naar het huis van zijn vader.
Nou, de lokale bevolking was niet traag met het bedenken van een ritueel. Voordat jongeren zich aanmelden bij de burgerlijke stand, moeten ze zich ervan vergewissen of hun gezin duurzaam zal zijn. Hoe je dat doet? Maar gewoon. Hand in hand moeten zowel het meisje als de jongen in deze enorme "beker" springen. Als hun handen onder water uiteenvallen, dan niet ver van een scheiding. Maar nee - al eeuwen samen.
Museum aan de onderkant
Ben jij een fervent visser? Kom dan niet langs. Langs deze oevers zijn elke lente en herfst meer dan genoeg mul en makreel. Bij Cape Bolshoy Atlesh is een visserskamp. Zo welkom. En vergeet niet te herhalen: "Vang, vis, groot en klein."
Maar de vissen die in de zee leven, zijn iets natuurlijks. Maar luister naar wat mensen met hun eigen handen hebben gemaakt. Dit is ongelooflijk!
In het Atlesha-gebied is het water erg schoon en ongewoon helder. Bijna gedestilleerd! Je kijkt van bovenaf - en de onderkant is zichtbaar. Pranksters-duikers maakten daar de "Alley of Leaders". Hier en Lenin, en Dzerzhinsky, en Kirov. Om precies te zijn, hun bustes, ingebed in stenen. Ernaast staat een bord. Ze legt uit dat in augustus 1992 een zekere V. Borumensky deze steeg opende. Vaar ongeveer 100 meter van de kust - en u zult alles zelf zien. Bovendien voegden in de loop van de tijd sculpturen van Beethoven met Pushkin, Yesenin met Blok, Pjotr Tsjaikovski en anderen zich bij de politici en ze staan tussen de stenen begroeid met algen en mosselen!
Filmmakers uit Simferopol kwamen erachter dat een film over dit prachtige museum voor velen interessant zou zijn. Bovendien is er nergens ter wereld iets vergelijkbaars.
Wetenschappelijke ontdekkingen
Mensen komen hier niet alleen naar het Tarkhankut-schiereiland (Krim), maar ook om te werken. Het wordt hier interessant voor professionals als bioloog of archeoloog, hydroloog en paleontoloog. Op de een of andere manier zagen wetenschappers de afdruk van een vis op een kalksteen. Ze had hier duidelijk al heel lang gezwommen. En het was niet klein - meer dan een meter lang.
Nog een sensatie - toen ze een kolonie kalksteenconcreties vonden. Het is precies goed om een museum voor paleontologie te openen in de diepten van de zee.
Jangul
Dus kort noemen de lokale bevolking het rotsachtige kalksteenreservaat. In feite is dit een aardverschuivingskust. Ook een wonder der wonderen! Het is verspreid over een oppervlakte van 10 hectare. Het ziet er zo uit: trappen lopen 5 km langs de kust en piramides en pilaren steken erboven uit.
En het Tarkhankut-schiereiland (Krim) staat hier ook bekend om. En het plateau zelf is voor veel toeristen aantrekkelijk geworden. En is het echt mogelijk om niet verliefd te worden op deze zee, ongewoon transparant? Vreemde kusten? Mooie steppe? We voegen eraan toe dat prachtige bloemen groeien in kleine kloven, sappig gras wordt groen.
Ghost Valley
Het is lang geleden gebeurd. In 1933, in de zomer, hoorden lokale dorpelingen een onbegrijpelijk gebrul. Wat er is gebeurd? Later bleek dat bij één balk (Ternovskaya) een enorme kalksteen (lengte - 500 m, breedte - 200 en 35 - hoogte) eenvoudig naar de zee gleed.
En nogmaals, het kan worden opgemerktcreatief werk van de natuur. Als gevolg van een aardverschuiving werd op de kust de "Valley of Ghosts" gevormd. Hoe kun je anders deze prachtige figuren uit de fragmenten van rotsen noemen? Sommigen zien torens en piramides. In andere, standbeelden van gigantische dieren.
Maar het is nog niet voorbij. Golven blijven deze sculpturen polijsten. Of ze creëren nieuwe, die nooit stoppen met het eroderen van stapels kalksteen.
