Paraceleilanden waar staan ze bekend om? Een foto

2024 Auteur: Harold Hamphrey | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 10:19

De Zuid-Chinese Zee is een enkel bekken voor de vele eilanden en vasteland van Oost- en Zuidoost-Azië. Ze variëren in grootte en hebben een andere geschiedenis. Van bijzonder belang zijn de Paracel-eilanden, waarvan hieronder foto's worden weergegeven. Verderop in het artikel zal een beschrijving van deze gebieden worden gegeven. Laten we ook eens kijken waar de Paracel-eilanden beroemd om zijn.

Locatie

De Paracel-eilanden zijn een onbewoond gebied dat bestaat uit kleine landgebieden en riffen. Ze bevinden zich 230 km van het zuidelijke deel van China en 200 km van het oostelijke deel van Vietnam. De grootste gebieden die de Paracel-eilanden omvatten, zijn ongeveer. Patl, oh Lincoln. Ze omvatten ook Fr. Triton en de Halve Maaneilanden. De Paracel-eilanden, waar vakanties niet zo populair zijn als in andere vergelijkbare gebieden, zijn ongetwijfeld van strategisch belang.

Geschillen

In 1974 veroverde de VRC de Paracel-eilanden. Tegelijkertijd werd het recht daarop nog steeds betwist door Vietnam en de Republiek China. Sinds 1975 zijn Noord- en Zuid-Vietnam verenigd. hetgebeurde na het einde van de oorlog. Op dat moment kon Zuid-Vietnam, vertrokken zonder de steun van de Verenigde Staten, de militaire operaties niet voortzetten. Na de eenwording verloor Vietnam de Paracel-eilanden.

Spratly-eilanden. Locatie

Deze eilanden zijn een archipel van de Zuid-Chinese Zee, die meer dan honderd kleine eilanden, atollen en riffen omvat, en die zich in het zuidwestelijke deel bevinden. De totale oppervlakte van de archipel is ongeveer 5 km².

Betekenis voor staten

Zes landen vechten tegelijk om het bezit van de eilanden. Deze omvatten Vietnam, China, Maleisië, de Filippijnen, Brunei en Taiwan. Ondanks de kleine oppervlakte is de archipel van groot belang voor deze staten. Op het grondgebied zijn er afzettingen van olie en gas, en in aanzienlijke hoeveelheden. Bij gebrek aan een permanente populatie worden ze gebruikt als visgebied. Ongeveer vijftig eilanden worden bezet door de militaire contingenten van Vietnam, Maleisië, de Filippijnen, China en Taiwan. Hoewel de regio geen havens of havens heeft, heeft het vier luchthavens.

Chronologie

In 1529 werden de Spratly-eilanden een gebied van Spanje (volgens het Verdrag van Zaragoza). In 1898 begonnen ze eerst tot de Verenigde Staten te behoren en vervolgens tot de Filippijnen. Dit wordt bevestigd door het Verdrag van Parijs. In 1927 werd een studie van de eilanden uitgevoerd door een Frans schip. Drie jaar later voerde dezelfde staat een tweede expeditie uit, waardoor de witte vlag van Frankrijk werd gehesen. Twee jaar later werd hij gestuurdeen memorandum aan de Franse heerschappij uit de VRC, volgens welke de Spratly-eilanden soevereiniteit kregen op basis van de Chinese interpretatie van het verdrag. Het werd gesloten aan het einde van de oorlog tussen Frankrijk en China. In 1933 werden verschillende van de grootste eilanden door drie schepen onder controle genomen. Tegelijkertijd begon de regio als Frans grondgebied te worden beschouwd. Japan wees echter op de aanwezigheid van zijn fosfaatmijnen in de archipel, waardoor deze soevereiniteit in twijfel werd getrokken.

Op basis hiervan werd geprobeerd het gebied onder Japanse jurisdictie in te nemen, maar Frankrijk en Groot-Brittannië protesteerden hiertegen. In 1941 bezette Japan de eilanden, waarvan de controle werd gehandhaafd tot het einde van de Tweede Wereldoorlog. Daarna hebben Frankrijk en China opnieuw aanspraak gemaakt op dit gebied, en China heeft er zelfs een militair contingent naar toe gestuurd. In 1982 vond de territoriale annexatie van de archipel bij de provincie Fukhanh plaats en werden nog enkele secties ingenomen door de Filippijnen. Een jaar later bouwde de staat Maleisië op ongeveer. Layang-Layang marinebasis en opende een resort, dat eerder dit gebied had bezet. In 1988 vond een strijd plaats tussen de troepen van China en Vietnam, maar de VRC won deze en de controle over het gebied bleef behouden. In 1995 begonnen grootschalige onderhandelingen tussen deze twee staten, met als thema de algemene ontwikkeling van de hulpbronnen op de eilanden. In 2004 werden Filippijnse vliegtuigen neergeschoten boven de wateren van de archipel. Vietnam bouwde een luchthaven en breidde daarmee zijn toeristen uitaanwezigheid. En het jaar daarop werd de Vietnamese soevereiniteit over de Spratly-eilanden uitgeroepen.

Conflict China-Vietnam

De Paracel-eilanden in de provincie Hainan zijn niet het enige struikelblok tussen China en Vietnam. Er is een conflict over de landgrens. In 1979, na de terugtrekking van het Chinese leger uit het noordelijke deel van Vietnam, kon de VRC voet aan de grond krijgen in sommige delen van het land. China heeft geen significante koolwaterstofvoorraden, maar het heeft een bevolking van meer dan 1 miljard mensen. Natuurlijk was hij bedroefd om te zien hoe sommige kleine landen rijkdom hebben verkregen uit de olieproductie. Vietnam wilde op zijn beurt China niet uitnodigen om deel te nemen aan de ontwikkeling van zijn deposito's. In zijn media publiceerde hij patriottische artikelen over de heroïsche verdediging van de Spratly-eilanden en hun huidige dagelijkse leven. China rekende echt op deze gebieden vanwege de ligging van zijn marinebases erop.

Vredesverdragen

Wat de juridische kant van de kwestie betreft, zijn Vietnam en China verplicht zich te houden aan het VN-verdrag, dat in 1982 werd aangenomen. Ook moet rekening worden gehouden met de ASEAN-verklaring die in 2002 is aangenomen en waarvan de essentie de vreedzame oplossing van conflicten in de Zuid-Chinese Zee is. Daarnaast zijn er nog andere handelingen van internationale aard. Het lijkt erop dat ze duidelijkheid moeten brengen, maar de situatie nog meer verwarren. De akkoorden van Genève genieten wereldwijde erkenning,met betrekking tot Vietnam, die in 1954 werden aangenomen. Volgens hun resultaten werden er twee staten gevormd: de DRV en de Republiek Vietnam. De laatste behoorde tot de Paracel-eilanden en de Spratly-archipel.

Historisch recht

China houdt vol dat het alle eilanden in de Zuid-Chinese Zee kan bezitten. Tegelijkertijd verwijst de staat naar 1958, toen Pham Van Dong, destijds premier van de DRV, dit recht voor China erkende. Dit argument is echter niet doorslaggevend, hoewel het behoorlijk zwaarwegend is. De verklaring is niet afgelegd door de president van Vietnam, maar hij is wel begiftigd met deze bevoegdheden. Daarom kan het document niet eens als een contract worden beschouwd. Bovendien is het erg moeilijk om het historische recht op dit gebied te bewijzen vanwege de afgelegen ligging en de afwezigheid van menselijke activiteit gedurende een lange tijd. Documentatie van de expedities van zeilers uit Vietnam naar deze eilanden is echter nog steeds bewaard gebleven. Op basis daarvan kan men zeker zijn van hun jaarlijkse bezoeken aan de archipels voor verschillende doeleinden, te beginnen met het bestaan van de Nguyen-dynastie. China daarentegen heeft geen bewijs van zijn navigatie. De uitzondering is het gebruik van eilanden door piraten als schuilplaats. Om China, naast de verklaring van Pham Van Dong, nog een argument te laten hebben, moeten historici bewijzen dat dit geen piraten waren, maar vreedzame Chinese zeelieden. De betrekkingen tussen Vietnam en China zijn krampachtig. Dan warmen ze op, dan stabiliseren ze zich weer. Bovendien geeft China helemaal geen geld uitvriendschappelijke acties die Vietnamese schepen betreffen. Een voorbeeld hiervan is de doorgesneden kabel van het Vietnamese hydrografische schip, dat verkenningsoperaties uitvoerde in de Zuid-Chinese Zee. Dit incident gebeurde in 2011.