Sinds het begin van de mensheid hebben mensen constant met elkaar gevochten voor macht en rijkdom, voor nieuwe landen en iemands politieke ambities. Maar onder het enorme aantal grote en kleine veldslagen zijn er die niet alleen de geschiedenis van individuele volkeren hebben beïnvloed, maar ook de vector van de ontwikkeling van de beschaving hebben veranderd.
Ze omvatten de nederlaag van de Romeinse legioenen in het Teutoburgerwoud (9 na Christus). Deze strijd vereeuwigde de naam van de leider van de Cherusci-stam - Arminius, die al meer dan drie millennia als een nationale held van het Duitse volk wordt beschouwd.
Achtergrond van de strijd
Het begin van de 1e eeuw van een nieuw tijdperk is de bloeitijd van het Romeinse rijk, dat met succes steeds meer nieuwe gebieden veroverde en talloze stammen en nationaliteiten onderwierp. En het gaat niet alleen om de militaire macht van de legionairs, maar ook om de organisatie van een starre staatsmacht en bureaucratie op de geannexeerde landen.
De verovering en onderwerping van ongelijksoortige en strijdendede Germaanse stammen waren geen moeilijke taak voor Rome.
Tijdens het bewind van Caesar Augustus strekte de macht van het rijk zich uit van de Rijn tot aan de Elbe. Hier werd een provincie met de naam Duitsland gesticht, een door Rome benoemde gouverneur regeerde de rechtbank en regelde de zaken, en 5-6 legioenen waren genoeg om de orde te handhaven.
De situatie veranderen
De Romeinse gouverneur, de intelligente en vooruitziende Secius Saturinus, slaagde er niet alleen in om de meeste Germaanse stammen te onderwerpen, maar ook om hun leiders aan de kant van het rijk te trekken, die gevleid waren door de aandacht van een krachtige kracht.
Echter, Publius Quintilius Var, die vanuit Syrië in de Duitse provincie arriveerde, waar hij gewend was aan een verwend leven, onderdanigheid en eerbied, verving Saturin als gouverneur. Omdat hij de plaatselijke stammen als ongevaarlijk beschouwde, verspreidde hij de legioenen die aan hem ondergeschikt waren over het hele land en gaf hij meer om het verzamelen van eerbetoon. Het was zijn kortzichtige beleid dat ertoe leidde dat het Teutoburgerwoud een graf werd voor duizenden geselecteerde Romeinse soldaten.
Gevolgen van de onvoorzichtigheid van de Romeinse gouverneur
Var negeerde de ontevredenheid van de lokale bewoners en voerde roofbelastingen en Romeinse wetten in, in veel opzichten in strijd met het gewoonterecht van de Duitsers, waarvan de normen als heilig werden beschouwd.
Onwil om buitenlandse wetten te volgen werd streng onderdrukt. Overtreders wachtten op de doodstraf en beledigden de vrije Duitsers met strafschoppen.
Voorlopig verontwaardiging en protestengewone mensen waren onzichtbaar, vooral omdat de leiders van de stammen, verleid door Romeinse luxe, loyaal waren aan zowel de gouverneur als de keizerlijke autoriteiten. Maar al snel kwam er een einde aan hun geduld.
Het aanvankelijk ongeorganiseerde en spontane protest werd geleid door de ambitieuze leider van de Cherusci-stam Arminius. Dit was een zeer opmerkelijk persoon. In zijn jeugd diende hij niet alleen in het Romeinse leger, maar kreeg hij ook de status van ruiter en burger, omdat hij zich onderscheidde door moed en intelligentie. Quintilius Varus was zo zeker van zijn toewijding dat hij de talrijke beschuldigingen over de op handen zijnde opstand niet wilde geloven. Bovendien hield hij ervan te feesten met Arminius, die een uitstekende gesprekspartner was.
Vara's laatste wandeling
Over wat er gebeurde in het 9e jaar, toen de legioenen van Varus het Teutoburgerwoud binnentrokken, kunnen we leren van de "Romeinse geschiedenis" van Dio Cassius. Volgens historici lag dit gebied ergens in de bovenloop van de rivier de Eems, die toen bekend stond als Amisia.
Dit najaar verliet Varus zijn comfortabele zomerkamp en vertrok met drie legioenen naar de Rijn. Volgens één versie zou de gouverneur de opstand van een verre Germaanse stam onderdrukken. Volgens een ander trok Quintilius Varus, zoals gewoonlijk, troepen terug naar de winterkwartieren, dus werd hij tijdens de campagne vergezeld door een groot konvooi.
De legionairs hadden geen haast, hun verplaatsing werd niet alleen vertraagd door geladen karren, maar ook door wegen die waren weggespoeld door herfstregens. Het leger werd enige tijd vergezeld door een detachement van Arminius,die naar verluidt zou deelnemen aan de onderdrukking van de opstand.
Teutoburgerwoud: nederlaag van de Romeinse legioenen door de Duitsers
Zware regen en stromen die overstroomden in turbulente stromen, dwongen de soldaten om zich in ongeorganiseerde eenheden te verplaatsen. Arminius profiteerde hiervan.
Zijn krijgers bleven achter bij de Romeinen en vielen, niet ver van Weser, verschillende verspreide groepen legionairs aan en doodden ze. Ondertussen stonden de leidende detachementen, die het Teutoburger Woud al waren binnengetrokken, voor een onverwachte hindernis van omgevallen bomen. Zodra ze stopten, vlogen speren op hen af vanuit het dichte struikgewas, en toen sprongen Germaanse soldaten eruit.
De aanval was onverwacht en de Romeinse legionairs waren niet gewend om in het bos te vechten, dus de soldaten vochten alleen terug, maar op bevel van Varus, die naar buiten wilde gaan, bleven ze bewegen.
Gedurende de volgende twee dagen sloegen de Romeinen, die erin slaagden het Teutoburgerwoud te verlaten, de eindeloze aanvallen van de vijand af, maar ofwel vanwege het onvermogen van Varus om beslissende actie te ondernemen, ofwel vanwege een aantal objectieve redenen gingen ze nooit in het tegenoffensief. Het weer speelde ook een rol. Door de onophoudelijke regen werden de schilden van de Romeinen drassig en volledig ondraaglijk, en de bogen waren ongeschikt om te schieten.
Nederlaag bij Dere Gorge
Maar het ergste moest nog komen. Er kwam een einde aan het langdurige pak slaag van de Romeinse legioenen door de slag in de Der Gorge, begroeid met dicht bos. Talloze Duitse detachementen die van de hellingen stroomden, vernietigden meedogenloos de legionairs die in paniek rondrenden, ende strijd veranderde in een bloedbad.
De poging van de Romeinen om uit de kloof terug in de vallei te breken, was niet succesvol - de weg werd versperd door hun eigen konvooi. Alleen de cavalerie van legaat Vala Numonius wist uit deze vleesmolen te ontsnappen. De gewonde Quintilius Var realiseerde zich dat de strijd verloren was en pleegde zelfmoord door zichzelf op het zwaard te werpen. Verschillende andere officieren volgden.
Slechts enkele legionairs slaagden erin te ontsnappen uit de verschrikkelijke Duitse val en naar de Rijn te gaan. Het grootste deel van het leger werd vernietigd, hetzelfde lot trof de vrouwen met kinderen die met het konvooi reisden.
Resultaten van de strijd
De gevolgen van deze strijd kunnen nauwelijks worden overschat. De nederlaag van de Romeinse legioenen in het Teutoburgerwoud maakte keizer Augustus zo bang dat hij zelfs de Duitse lijfwachten ontbond en beval alle Galliërs uit de hoofdstad te verdrijven, uit angst dat ze het voorbeeld van hun noorderburen zouden volgen.
Maar daar gaat het niet om. De slag in het Teutoburgerwoud maakte een einde aan de verovering van de Duitsers door het Romeinse Rijk. Een paar jaar later voerde de consul Germanicus drie campagnes over de Rijn om de opstandige stammen te onderdrukken. Maar het was meer een wraakactie dan een politiek gerechtvaardigde zet.
De legioenen hebben nooit meer het risico genomen om permanente versterkingen op Duitse gronden te bouwen. Zo stopte de slag in het Teutoburgerwoud de verspreiding van de Romeinse agressie naar het noorden en noordoosten.
Ter herinnering aan deze slag die de loop van de geschiedenis veranderde, werd in 1875 in de stad Detmold een standbeeld van Arminius van 53 meter hoog opgericht.
Film "Herman Cheruska - Slag in het Teutoburgerwoud"
Er zijn veel boeken geschreven over de geschiedenis van de strijd, waaronder fictieboeken, bijvoorbeeld 'Legionnaire' van Luis Rivera. En in 1967 werd een film gemaakt volgens de beschreven plot. Dit is tot op zekere hoogte een symbolisch beeld, omdat het een gezamenlijke productie is van Duitsland (toen nog Duitsland) en Italië. Het belang van samenwerking zal duidelijk worden als we bedenken dat Italië in feite de erfgenaam is van het Romeinse rijk, en in Duitsland tijdens het fascisme de overwinning van Arminius, die als een nationale held werd beschouwd, op alle mogelijke manieren werd geprezen.
Het resultaat van het gezamenlijke project was een historisch zeer goede film, die de strijd in het Teutoburgerwoud laat zien. Niet alleen hierdoor is hij aantrekkelijk voor het publiek, maar ook vanwege het getalenteerde spel van acteurs als Cameron Mitchell, Hans von Borsodi, Antonella Lualdi en anderen. Bovendien is dit een zeer dynamische en spectaculaire foto, en het fotograferen van talloze vechtscènes is bewonderenswaardig.
