Fokker-70 is een vliegtuig dat in 1993 in Nederland is gemaakt door de ontwerpers van het gelijknamige bedrijf. Het belangrijkste doel was de implementatie van luchtvervoer van passagiers over korte afstanden. Tijdens de werking van het model werd de reputatie van het zogenaamde zakenvliegtuig erachter gefixeerd.
Een korte geschiedenis
Het werk aan de creatie van dit vliegtuig begon in 1992. Het belangrijkste doel van de ingenieurs van het bedrijf was de vervanging van het destijds verouderde F-28-straalvliegtuig door een efficiënt en modern model.
Het prototype Fokker-70 maakte in 1993 zijn debuutvlucht vanaf het vliegveld in Wonsdrecht. Na een succesvol vliegtestprogramma heeft het vliegtuig bewezen nog stiller en sneller te zijn dan oorspronkelijk verwacht.
Op 14 oktober 1994 werd het vliegtuig gecertificeerd door de FAA en Nederland. Tien dagen later ontving Ford Motor Company het eerste productievliegtuig van deze modificatie.
Eerste klanten
De nieuwigheid was voor het grote publiekgepresenteerd in juni 1993 als onderdeel van een luchtvaarttentoonstelling in Parijs. Zelfs toen ontving het productiebedrijf een debuutorder voor vijftien Fokker-70-vliegtuigen van de Indonesische luchtvaartmaatschappijen Sempati Air en Pelita Air Service.
Onder de vertegenwoordigers van Europa was de eerste klant van het vliegtuig het Britse bedrijf British Midlands, waarmee in november 1993 een overeenkomst werd getekend voor een langetermijnlease van vijf vliegtuigen. Een maand later verkochten de Nederlanders twee vliegtuigen aan het Amerikaanse bedrijf Mesa Air. Bovendien voorzag de overeenkomst in de mogelijkheid om nog zes auto's aan te kopen.
Belangrijkste kenmerken
Het Fokker-70 toestel heeft een smalle romp en vrij bescheiden afmetingen. In het bijzonder is de lengte 30,91 meter en de hoogte 8,51 meter. Tegelijkertijd is de spanwijdte van het vliegtuig 28,08 meter. Het maximale startgewicht van de machine is vastgesteld op circa 36,74 ton. Het vliegtuig is ontworpen voor het gelijktijdig vervoer van niet meer dan 79 passagiers. De bemanning bestaat uit twee personen. Het vliegtuig is in staat om afstanden van maximaal 2.000 kilometer te vliegen.
Het model is uitgerust met twee Rolls-Royce Tay Mk.620 turbojetmotoren. De trekkracht van elk van hen is 6290 kgf. Ze bevinden zich in het staartgedeelte van de machine. De inhoud van de brandstoftanks is 9640 liter. Het praktische plafond is beperkt tot 10.700 meter. De kruissnelheid van het schip is 850 km/u.
Het vliegtuig maakt gebruik van Collins avionica, die volledig voldoet aanARINC-700 standaard. Via zes digitale kleurenschermen wordt informatie over vliegeigenschappen, werking van motoren en boordsystemen aan piloten getoond. Het model heeft ook een diagnostisch systeem.
Salon
Nu een paar woorden over de accommodatie van passagiers in de Fokker-70. De indeling van de cabine is vrij eenvoudig en lijkt erg op andere modellen in de niche van vliegtuigen die zijn ontworpen voor 70-80 personen. Zoals hierboven vermeld, bevinden de motoren zich hier in het staartgedeelte, daarom is het bij het kopen van kaartjes voor een voering van deze wijziging beter om plaatsen in het voorste of middelste deel te kiezen, waar er praktisch geen geluid is.
Einde productie
In 1995, na de overgang van het Fokker-bedrijf naar het eigendom van een nieuwe eigenaar, verslechterde de situatie aanzienlijk. Bovendien had de toen heersende overbevolking van de markt een negatief effect. Hierdoor werd in maart 1996 bekend dat het bedrijf failliet was gegaan. Enige tijd werd de voltooiing van onvoltooide en bestelde machines uitgevoerd. In april 1997 werd het laatste exemplaar van het vliegtuig afgeleverd aan de Nederlandse luchtvaartmaatschappij KLM.
In totaal werden 47 machines geassembleerd tijdens de serieproductie van het vliegtuig (inclusief 1 prototype). Opgemerkt moet worden dat het tijdperk van het model niet eindigde met het faillissement van de fabrikant, omdat de Fokker-70-vliegtuigen momenteel nog steeds actief worden geëxploiteerd door meer dan één Europese luchtvaartmaatschappij.
